" မွန္ကန္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟူသည္ "
တစ္ခါတုန္းက ရြာေလးတစ္ရြာမွာ သားမိသားဖ ေလးေယာက္ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ လင္မယားနွစ္ေယာက္မွာ သိပ္လိမၼာတဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္၊ သမီးေလး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သားေလးက အၾကီး၊ သမီးေလးကေတာ့ အငယ္မေလးပါ။ ကေလးေတြက အရြယ္ေရာက္ေနၾကေပမယ့္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ ့ရွိၾကေတာ့ မိသားစုေလးက ေအးခ်မ္းေနတာေပါ့။
ဆင္းရဲတဲ့ လယ္သမား မိသားစုေလးျဖစ္ေတာ့ ဘ၀ကို အနိုင္အနိုင္ ရပ္တည္ေနၾကရတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ဘ၀ကိုရုန္းကန္လာၾကရင္း တစ္ေန႔မွာ သတင္းတစ္ခု ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီသတင္းကေတာ့ ျမိဳ ့ေပၚမွာ လူတို႔တတ္အပ္တဲ့ အသက္ေမြးေၾကာင္း ပညာရပ္ေတြကို သင္ၾကားေပးတဲ့ ဆရာၾကီးတစ္ဦး ရွိတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ပညာသင္ရတဲ့ေနရာမွာ တစ္နွစ္အတြင္း သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ျပီး ျဖစ္ေစရမယ္ ဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္လည္းရွိတယ္တဲ့ေလ။ အခေၾကးေငြအားျဖင့္ေတာ့ အသျပာ တစ္ေထာင္ပါတဲ့။
ဒါနဲ႔ပဲ လင္မယားနွစ္ေယာက္ဟာ သားနဲ႔သမီး နွစ္ေယာက္လုံးကို သြားသင္ေစခ်င္ေပမယ့္ နွစ္ေယာက္လုံးစာ အသျပာေငြပမာဏကို မတတ္နိုင္ရွာဘူးေပါ့။ ရွိတာေလးနဲ ့ထားဖို႔က တစ္ေယာက္တြက္ အသျပာ တစ္ေထာင္ပဲ သူတုိ႔မွာ ရွိပါတယ္တဲ့ေလ။
ဒီလိုနဲ႔ သားနဲ႔သမီးကို အနားသို ့ေခၚေစျပီး အေဖက ယခုလိုေျပာပါတယ္။ ”သားနဲ႔သမီးတို႔ နွစ္ေယာက္လုံးကို အေဖနဲ႔အေမက အတတ္ပညာေတြ တတ္ေစခ်င္ျပီး တိုးတက္ၾကီးပြားသူေတြအျဖစ္နဲ ့ျမင္ခ်င္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ဆင္းရဲတဲ့ ဘ၀ျဖစ္တဲ့ အတြက္ တစ္ေယာက္ကိုပဲ သင္ၾကားေစနိုင္တယ္။ တစ္ေယာက္ေတာ့ အနစ္နာခံရမယ္ ” ေပါ့။
ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္လည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ညွာတာၾကတာေၾကာင့္ ေမာင္ၾကီးပဲ သြားသင္၊ နွမေလးပဲသြားသင္နဲ႔ တြန္းထိုးေနၾကတာေပါ့။ ၾကင္နာတတ္တဲ့ စိတ္ကေလးေတြက ေလးစားဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေမာင္နွမပါပဲ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ နွမလုပ္တဲ့သူက အကိုလုပ္သူကို ေျပာျပပါတယ္။ ”ေမာင္ၾကီး ..ေလာကမွာ လူေတာ္ေတြ အတြက္ေနရာဆိုတာ မရွားေပဘူး။ ေမာင္ၾကီးဟာ မိသားတစ္စုလုံးရဲ့ အားထားျခင္းကို ခံထားရတဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ထက္ျမက္တဲ့ မွတ္ဥာဏ္ေတြလည္းရွိတယ္။ တိက် ျပတ္သားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြလည္းအျပည့္ ရွိေနပါတယ္။ သို႔ေၾကာင့္ ဒီပညာေတြကိုသင္ဖို႔ နွမေလးထက္စာရင္ ေမာင္ၾကီးကသာ သင့္ေတာ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ၾကီးသာလွ်င္ ပညာရပ္ေတြကို သြားေရာက္ သင္ယူပါေလာ့” ဆိုျပီး အနစ္နာခံ ေနရာေပးလိုက္ပါတယ္။
အကို လုပ္တဲ့သူလည္း အနစ္နာခံ ဆုံးျဖတ္တတ္တဲ့ နွမေလးရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ေလးစားသြားပါတယ္။ မိဘနွစ္ပါးကလည္း သင့္ေတာ္တဲ့သူကို ေနရာေပးနိုင္တဲ့ သမီးငယ္ေလးစိတ္ဓာတ္ကို ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ယူၾကတာေပါ့။ သမီးငယ္ေလးထက္ သားၾကီးေလးကပိုျပီး ထက္ျမက္တယ္၊ ေတာ္တယ္ဆိုတာကို မိဘနွစ္ပါးလုံးက သိထားလို႔ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ နွစ္ေတြေျပာင္းလာေတာ့ အကိုလုပ္သူလည္း ပညာေတြ တတ္ေျမာက္ျပီး ျမိဳ ့မွာ ၾကိဳးစားပမ္းစားနဲ႔ မွန္ကန္စြာအသုံး ခ်နိုင္တဲ့အတြက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀တဲ့ ကုန္သည္တစ္ဦး ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔မိသားစုေလးလည္း တစ္စုတစ္စည္းနဲ႔ ၿငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ေနထိုင္စားေသာက္သြားၾကပါသတဲ့။
ဒီပုံျပင္ေလးက ဘာအေၾကာင္းကို ပညာေပးခ်င္တာလည္း ဆိုေတာ့ တိုေတာင္းတဲ့ လူ႔ဘ၀ၾကီးမွာ ေလာကကို အက်ိဳးျပဳနိုင္တဲ့အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့သူကို ေနရာေပးတတ္ဖို ့၊ ေပးရဲတဲ့သတိၱ လူတိုင္းတြင္ရွိဖို ့လိုတယ္ဆိုတဲ့ အရာပါပဲ။
ပုံျပင္ထဲက ကေလးမေလးဟာ သူ႔ထက္ေတာ္တဲ့ သူ႔အကိုကို ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ေနရာတစ္ခုကို ေပးလိုက္ျပီး သူက အနစ္နာခံလိုက္ပါတယ္။ ဒီအက်ိဳးကေတာ့ သူတို႔မိသားစုေလး ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ဆင္းရဲပင္ပန္းမႈဒဏ္ကေန လြတ္ေျမာက္သြားျခင္းပါပဲ။
ထိုနည္းတူပဲ လူတစ္ေယာက္ဟာ “ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ ျပီးေရာ” ဆိုတဲ့ အတၱေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရွးတန္းမတင္သင့္ပါဘူး။ ျဖစ္သင့္တာကိုပဲ အေကာင္းဆုံး ေရြးခ်ယ္ၾကရမွာပါ။
ဒါမွလည္း တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိ ခံစားၾကရမွာေပါ့။
ယေန႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ အာဏာရဖို႔ သူ႔ထက္ငါ တြန္းထိုးလုယက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ပုံျပင္ထဲက ကေလးမေလးရဲ့ လုပ္ရပ္ကို သြားသတိရမိပါတယ္။ ပူပင္ေသာကေတြနဲ႔ လုယက္ေနတဲ့ လူၾကီးေတြကို ျမင္မိေတာ့ ပုံျပင္ထဲက အနစ္နာခံရဲတဲ့
စိတ္ဓာတ္ရွိတဲ့ ကေလးမေလးကိုပဲ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ဦးညႊတ္ေနမိပါေတာ့တယ္။
Credit : True Man
No comments:
Post a Comment