" ေရြးခ်ယ္မႈ လမ္းမွန္ပါေစ "

" ေရြးခ်ယ္မႈ လမ္းမွန္ပါေစ "

တကၠသုိလ္ရိပ္သာ လမ္းသစ္မွအျပန္ ကုကၠိဳင္းလမ္းဆုံ ကားလမ္းကူးမည့္ စာေရးသူ၏ ေျခလွမ္းတုိ႔သည္ ႐ုတ္တရက္ေနာက္ေက်ာဘက္ဆီမွ “အန္တီ သမီးကုိတစ္ခုေလာက္ ကူညီပါလား” ဆုိေသာအသံေၾကာင့္ တုံ႔ခနဲရပ္သြားခဲ့ရသည္။ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ ဒါနဲ႔စာေရးသူက “ေျပာၾကည့္ေလ” ဟု ဆုိလုိက္မိသည္။

“သမီး မနက္ကတည္းက တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာ အလုပ္လုိက္ေလွ်ာက္ေနတာ၊ အခု အေဆာင္ကုိ မျပန္တတ္ေတာ့လုိ႔ စံရိပ္ၿငိမ္မွာေနပါတယ္” ဟု ဆုိလာသည္။ “အန္တီလဲလွည္းတန္းျပန္မွာ လမ္းသင့္တာပဲ လုိက္ခဲ့” ဟု ျပန္ေျပာလုိက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ကားဂိတ္သုိ႔လာခဲ့ၾကသည္။ လမ္းတြင္ ကေလးမက “အန္တီရယ္ အလုပ္တစ္ခုရဖုိ႔က မလြယ္လုိက္တာ၊ နားရက္မရွိ။ night duty ဆင္းရမယ္။ လခက ခုေသာင္းပဲရမယ္” ဟု ညည္းညဴသလုိမ်ဳိးနဲ႔ စကားစေျပာလာသည္။ ဒါနဲ႔စာေရးသူလည္း သိလုိစိတ္နဲ႔ “night duty ဆင္းရမယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္အလုပ္မုိ႔လုိ႔လဲ” ဟု ျပန္ေမးရာ “nurse ပါအန္တီ” ဟု ေျဖေလသည္။ “ဒါဆုိသမီက ဘာနဲ႔ေက်ာင္းၿပီးတာလဲ” ဟု ဆက္ေမးလုိက္ရာ “Law နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးထားပါတယ္” ဟုဆုိပါသည္။

စာေရးသူ အံ့ၾသသြားသည္။ Law န႔ဲ႔ nurse ဘာဆုိင္လုိ႔လဲဟု ေတြးမိလုိက္သည္။ ဆက္ၿပီး သူမက “သမီး Law နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးတယ္။ ဒါကလဲ ဝါသနာပါလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ရတဲ့အမွတ္နဲ႔ မိဘေတြယူခုိင္းတာ ယူလုိက္ရတာပါ။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အျပင္သူနာျပဳအကူသင္တန္း တက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔အလုပ္ရမယ္ဆုိလုိ႔ တက္လုိက္တာ။ ဒါေပမဲ့ တစ္လသုံးေလးရက္တည္း အလုပ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္တျခားအလုပ္ကုိ လုိက္ေလွ်ာက္တာပါ။ သမီးေရြးခ်ယ္တ့ဲလမ္း မွားသြားပါၿပီ” ဟု သနားစရာအမူအရာနဲ႔ မရပ္မနားတရစပ္ ေျပာလာေလသည္။

စာေရးသူေတြေဝသြားသည္။ ကေလးမကုိလည္း သနားမိသည္။ “သမီးကုိအန္တီအႀကံတစ္ခုေပးမယ္။ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ရတဲ့အလုပ္ကုိ အေကာင္းဆုံးလုပ္ပါ။ ေစတနာထားပါ။ အၿပဳံးနဲ႔ဆက္ဆံပါ။ ဒါဆုိသမီးရဲ႕လူနာရွင္ေတြက ေဆး႐ုံဆင္းတာနဲ႔ အိမ္မွာပါ ဆက္ေခၚရင္ သမီးအဆင္ေျပသြားမွာပါ” ဟု ႏွစ္သိမ့္စကား ဆုိလုိက္မိသည္။ “ေက်းဇူးပါပဲအန္တီ” ဟု ေျပာၿပီး ဘတ္စ္ကားလာသည္ႏွင့္ အတူစီးခဲ့ၿပီး လွည္းတန္းအေရာက္ လမ္းခြဲခဲ့ၾကေလသည္။

စာေရးသူေတြးမိသည္။ သည္ႏုိင္ငံမွာ ဘြဲ႔ရ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ၊ ရတဲ့ဘဲြ႔နဲ႔ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ ကိုက္ညီမႈမရွိတာေတြ လြန္စြာေပါမ်ားသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ ဤသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ကုိယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ေလ်ာ့နည္းခဲ့လုိ႔ ေရြးခ်ယ္မႈလမ္းမွားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔ႏုိင္ငံမွာ တကၠသုိလ္ဝင္တန္း ေအာင္သည္ႏွင့္ အမွတ္မ်ားပါက မိမိတု႔ိသားသမီးကုိ ဆရာဝန္လုိင္း ယူခုိင္းသည္။ ကေလးကဝါသနာမပါ။ ဒါေပမဲ့ မိဘကုိ မလြန္ဆန္ရဲ။ မိမိဆႏၵကုိ ထုတ္မေျပာႏုိင္ ျဖစ္ၾကရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆရာဝန္မျဖစ္ဘဲ လမ္းခုလတ္တြင္ ရပ္ခဲ့ၾကသည္က တစ္ပုံတစ္ပင္။ တခ်ဳိ႕က်ျပန္ေတာ့ ကေလးကဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္သည္။ မိဘက ေငြျမန္ျမန္ျမင္ခ်င္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေရေၾကာင္းတက္ခုိင္း၍ သေဘၤာသားျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ကေလးမွာဝါသနာပါတာကုိ လုပ္ခြင့္မရဘဲ ပင္လယ္ျပင္မွာ ဘဝၿပီးဆုံးခဲ့ရသည္။ တခ်ဳိ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း ရတဲ့အမွတ္နဲ႔ လက္လွမ္းမီတဲ့ ဘာသာကုိယူၿပီး ႀကံဳရာအလုပ္ ဝင္လုပ္ရေတာ့သည္။

ဒါေတြဟာ ကေလးေတြကုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက စိတ္ဓာတ္ခ်ဳိးႏွိမ္ခဲ့လုိ႔ ျဖစ္ရသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ကေလးသည္ အရာရာကုိ သိလုိသည္။ စမ္းသပ္လုိသည္။ စပ္စုသည္။ ႏႈိက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္လည္း ေမးတတ္ပါေသးသည္။ ဒါကုိ မိဘနဲ႔ဆရာေတြက နားလည္ေပးသင့္ပါသည္။ စာေရးသူငယ္စဥ္အခါ ျမန္မာဖတ္စာတြင္ သင္ၾကားခဲ့ရေသာ ႏႈိက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ေခါင္းစဥ္သင္ခန္းစာကုိ သတိရမိသည္။ “ေဖေဖ သားသားတုိ႔အျပင္သြားရင္ ဖိနပ္စီးရၿပီး ငွက္ကေလးေတြက ဘာလုိ႔ ဖိနပ္မစီးတာလဲ” ဟု အေမးမ်ဳိး၊ “ေမေမ ညီမေလးကုိေမြးေတာ့ ေဆး႐ုံမွာဆရာဝန္ေတြနဲ႔ေမြးၿပီး သားတုိ႔အိမ္ကေၾကာင္မႀကီးက ဘာလုိ႔ သူ႔ဟာသူေမြးတာလဲ” ဟူေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ကေလးကေမးလာသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူက စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ျပန္ေျဖေပးသည့္အေၾကာင္း သင္ၾကားခဲ့ရသည္။

အျပင္ေလာကတြင္ေတာ့ ဤသုိ႔မဟုတ္ပါ။ စူးစမ္းသိလုိ၍ ေမးလာေသာကေလးငယ္ကုိ “ငါအလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့အထဲ ဒီကေလးက ဘာေတြလာေမးေနတာလဲ” ဟု ေအာ္ေငါက္ပစ္တာတစ္မ်ဳိး၊ “နားၿငီးတယ္” ဆုိၿပီး ေခါင္းေခါက္လုိက္သည္ကတစ္ဖုံ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ စာဖတ္သူကုိယ္တုိင္လည္း ႀကံဳဖူးပါလိမ့္မည္။ ထုိ႔အျပင္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္လည္း တပည့္ငယ္၏အေမးကုိ “ငါရွင္းျပၿပီးၿပီ ထပ္မေမးနဲ႔၊ ငါ့နည္းအတိုင္းတြက္၊ တျခားနည္းဆုိ အမွတ္မေပးဘူး” ဆုိၿပီး ေျပာတတ္ၾကပါေသးသည္။ ထုိအခါ စူးစမ္းအေျဖရွာလုိေသာစိတ္၊ သိလုိေသာခံစားမႈႏွင့္ ရင္ထဲကဆႏၵတုိ႔သည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရေလသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ကေလးငယ္မ်ားသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ် leader ျဖစ္မလာဘဲ follower အဆင့္၌သာ ရပ္တည္ခဲ့ၾကသည္။ သည္လုိေျပာ၊ သည္လုိေန၊ သည္လုိထုိင္၊ သည္ေက်ာင္းတက္၊ သည္အလုပ္လုပ္ ဟူေသာ မိဘႏွင့္ဆရာတုိ႔၏ စီမံမႈေအာက္တြင္ ဘဝက်င္လည္ရေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္မႈလမ္းမွား၍ အဆင္မေျပမႈမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ရတတ္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘႏွင့္ဆရာတုိ႔သည္ မိမိဆႏၵကုိ ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ တပည့္သားတုိ႔၏ သေဘာထားႏွင့္ လုိလားခ်က္တုိ႔ကုိ ေမးျမန္းသင့္သည္။ ၿပီးမွ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ေအာင္ ရွင္းျပျခင္း၊ ဆုံးျဖတ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။

အဆုံးဆုိရေသာ္ ရရွိလာေသာ လူ႔ဘဝခဏတာဝယ္ လူသားတုိင္းသည္ ေရြးခ်ယ္မႈလမ္း မွန္သင့္သည္။ လူငယ္မ်ားသည္ မိမိဆႏၵအမွန္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဝံ့ေသာ စိတ္ကုိ ေမြးျမဴရမည္။ မိဘမ်ားသည္လည္း ရင္ေသြးငယ္၏ စိတ္ဓာတ္ရဲရင့္ေအာင္ ငယ္စဥ္မွစ၍ ေလ့က်င့္ပ်ဳိးေထာင္ေပးသင့္သည္။ ထုိအခါ ေရြးခ်ယ္မႈလမ္း မွန္ကန္၍ သာယာခ်မ္းေျမ့ေသာ ဘဝခရီးကုိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္မည္ဟု ဆႏၵျပဳမိပါသည္။


Democracy Today Daily

lutawlupyaw