" သတင္းနဲ႔ အတင္း "
“အတင္းအဖ်င္း” ဆိုတာက အေၾကာင္းအရာ ေရေရာရာရာမရွိတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို ကိုယ့္အထင္နဲ႔
ေဝဖန္သံုးသပ္ေျပာဆိုၿပီး တစ္ဖက္သူ သိကၡာက်ေအာင္လုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔ ကြ်န္မကေတာ့ အဓိပၸာယ္တစ္ခု ဖြင့္ဆိုခ်င္ပါတယ္။
လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွင္သန္ၾကတဲ့အခါ ကြ်န္မတို႔ မလြဲမေသြ အျမဲတမ္းၾကံဳေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ အတင္းအဖ်င္းေျပာဆိုခံရတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ကြ်န္မတို႔ ကိုယ္တိုင္က တျခားသူကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တျခားသူက ကြ်န္မတို႔ကို ေသာ္လည္းေကာင္း ေျပာဆိုၾက၊ ေျပာဆိုခံၾကရတာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ လူေတြက အျခားသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းသတင္းကိုသာ ေျပာဆိုဖို႔ ခက္ခဲၾကေပမယ့္ အားနည္းခ်က္တစ္ခု အျပစ္တစ္ခုခုကိုေတြ႔ရတဲ့အခါ အဲ့ဒီအားနည္းခ်က္၊ အျပစ္ကို နင္းၿပီး သူတို႔လိုရာဘက္ကို ဆြဲေတြးတတ္ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခ်င္းခ်င္း တီးတိုးေဝဖန္ မေကာင္းသတင္း ျဖန္႔ၾကေတာ့တာပါပဲ။ ဒါကို အတင္းအဖ်င္းလို႔ ကြ်န္မတို႔ေတြက သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ အတင္းနဲ႔ သတင္းကို ကြဲကြဲျပားျပား မသိတဲ့သူတခ်ဳိ႕နဲ႔ သိပါရက္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဖံုးကြယ္ခ်င္တဲ့ လူအခ်ဳိ႕က သူတို႔ေျပာတာက အတင္းအဖ်င္းစကား မဟုတ္ပါ။ သတင္းတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ အျခားသူတစ္ေယာက္၊ အျခားအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုရဲ႕ မေကာင္းေၾကာင္း၊ အားနည္းခ်က္ကို ေဝဖန္ကဲ့ရဲ႕ေျပာဆိုၿပီး လူအမ်ားေရွ႕ အရွက္ကြဲသိကၡာက်ေစဖို႔ သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အေျပာအဆိုေတြကို မွန္ကန္တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုလို ဖံုးကြယ္ဖို႔အတြက္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
ကြ်န္မမွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သူက လူတစ္ေယာက္ သူ႔ေရွ႕ကျဖတ္သြားရင္ေတာင္ အဲ့ဒီလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသြင္အျပင္ေပၚ သူ႔ဘာသာသူေဝဖန္ၿပီး၊ လိုရာဘက္ကို ဆြဲေတြးၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္မနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ တျခားမိတ္ေဆြေတြရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြကို အၿမဲလို ေျပာတတ္ပါတယ္။ကြ်န္မကေတာ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ အလုပ္အေၾကာင္း၊ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းမႈေတြထဲက ဘဝသင္ခန္းစာေတြအေၾကာင္း၊ သူ႔ရဲ႕ အလုပ္အေတြ႔အႀကံဳ ေတြ၊ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြကေန မတူညီတဲ့ အျမင္ေတြကို ဖလွယ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလံုး ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းမယ့္ စကားမ်ဳိးေတြပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ သူအမ်ားဆံုးေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ကြ်န္မတို႔နဲ႔အတူ မရွိေနတဲ့ အျခားမိတ္ေဆြေတြရဲ႕ မေကာင္းေၾကာင္း၊ ဘယ္မင္းသား၊ မင္းသမီးက ဘယ္လိုမေကာင္းတာ ဆိုတာမ်ဳိးေတြကို မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကိုပဲ အၿမဲေျပာေလ့ရွိတဲ့အခါ ကြ်န္မ အဲ့ဒီမိတ္ေဆြနဲ႔ ေတြ႔ရမွာကိုေတာင္ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ သူနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါ ကြ်န္မအတြက္လည္း ဘာမွအက်ဳိးမရွိ၊ သူ႔အတြက္လည္း ဘာမွအက်ဳိးမရွိတဲ့စကားေတြနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းတီးေနသလိုပါပဲ။ ကြ်န္မကလည္း အဲ့ဒီသူ႔ရဲ႕အမူအက်င့္၊ အေျပာအဆိုကို သည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုး အဲ့ဒါက မေကာင္းတဲ့ အက်င့္တစ္ခုျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ဆရာမႀကီးလုပ္ၿပီး ေျပာမိတဲ့အခါ အဲ့ဒီသူက ကြ်န္မတို႔လုပ္ေနတဲ့ မီဒီယာအလုပ္ကေရာ ဘာထူးလို႔လဲ အတင္းအဖ်င္းပဲ မဟုတ္လား၊ သူမ်ားရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို ေဝဖန္ၿပီး ကိုယ့္မီဒီယာတစ္ခု ဖြံ႔ၿဖိဳးလာဖို႔အတြက္ လုပ္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လားလို႔ ခနဲ႔သလိုလိုေျပာလာတယ္။ တကယ္ေတာ့ တခ်ဳိ႕လူေတြက အတင္းနဲ႔သတင္းကို ကြဲျပားစြာ မသိသလို၊ သိရင္လည္း အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ ေရာခ်ပစ္တတ္တယ္ဆိုတာကို ကြ်န္မ သိလိုက္ရပါတယ္။ သူ႔ကို ကြ်န္မ စကားလံုးေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ကြ်န္မနားလည္သေလာက္ အခ်ိန္ယူ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။
သတင္းေတြကို ျပည္သူေတြဆီကို ေရာက္ေအာင္ အခ်ိန္အား၊ ေငြအား၊ လူအားေတြ သံုးၿပီး လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ မီဒီယာေတြလည္း မ်ားစြာရွိပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူကို ထိခိုက္နစ္နာေစမယ့္ လုပ္ရပ္မ်ဳိးေတြကို လုပ္ကိုင္ေနတဲ့သူေတြ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ သူတစ္ပါးလက္ထဲ ေရာက္ေစမယ့္ လုပ္ရပ္ေတြကို လုပ္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ မေကာင္းမႈေတြကို အမ်ားျပည္သူ သိရွိေအာင္ အမွန္တရားဘက္က ခ်က္က်လက္က် ေဝဖန္ေထာက္ၫႊန္ေရးသား၊ ေျပာဆိုတာက အတင္းအဖ်င္းတစ္ခုမဟုတ္ေၾကာင္း အဲ့ဒါကို သတင္းလို႔ေခၚေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ရွင္းျပခဲ့ရပါတယ္။
လူမသိ သူမသိနဲ႔ ကိုယ့္အတြက္အက်ဳိးမရွိ၊ အေျပာခံရတဲ့သူအတြက္ ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ တမင္အပုပ္ခ် ေစာ္ကားတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တာ၊ မွားယြင္းေနတာေတြကို ေဝဖန္ေထာက္ျပၿပီး တိုးတက္တဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ပါဝင္ကူညီေပးတာက မွန္ကန္တဲ့ သတင္းမီဒီယာတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မေရးတဲ့ စာေတြမွာ မွားယြင္းေနတဲ့အျပဳအမူရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို စာဖတ္သူ ျမင္ေအာင္ေရးၿပီး ေနာက္ထပ္လူေတြ ထပ္မမွားဖို႔ အသိေပးေရးသားရတာက လူတစ္ေယာက္ကို ေနာက္ကြယ္ကေန အပုပ္ခ်ေစာ္ကားတာ၊ သိကၡာက်ေစတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ လူအမ်ား မွန္ကန္တဲ့အသိတစ္ခုရဖို႔ အမည္မသိဆိုၿပီး အျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကာ႐ိုက္တာကို မျဖစ္မေန ထည့္သြင္းေျပာဆို ေရးသားျခင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ရွင္းျပခဲ့ရပါတယ္။
“မေကာင္းဘူး” လို႔ ေဝဖန္လိုက္တာနဲ႔ အတင္းအဖ်င္းေျပာတာ မဟုတ္သလို၊ “ေကာင္းတယ္၊ လွတယ္၊ လိုက္တယ္” လို႔ ေျပာတာနဲ႔လည္း မွန္ကန္တဲ့အေျပာအဆိုတစ္ခု၊ လူေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္လို႔ ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရွင္သန္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး စိတ္အေထြေထြပါ။ တခ်ဳိ႕က သူတစ္ဖက္သားကို ထိခိုက္နစ္နာေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ေျပာတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အဲ့ဒီလူေရွ႕မွာပဲ အဲ့ဒီလူက တျခားသူေတြေရွ႕ေရာက္တဲ့အခါ အရွက္တကြဲ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ဒီအဝတ္အစားနဲ႔ မလိုက္ပါဘူးဆိုတာမ်ဳိး၊ ဒီလိုအျပဳအမူမ်ဳိး မလုပ္သင့္၊ မေျပာသင့္ဘူးဆိုတာမ်ဳိးကို အမွန္တိုင္း ေျပေျပလည္လည္ သံုးသပ္ေျပာဆို ေဝဖန္ေပးတာကိုေတာ့ မွန္ကန္တဲ့လုပ္ရပ္တစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ မွန္ကန္တယ္ဆိုတိုင္းလည္း လူအမ်ားၾကားေအာင္ တစ္ဖက္လူရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို ေအာ္ဟစ္ေဝဖန္ၿပီး ေျပာတာကေတာ့ အရွက္ခြဲလိုက္ တာနဲ႔ အတူတူပဲမို႔ ဆင္ျခင္သင့္တဲ့ကိစၥတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ မလွတာကို လွတယ္ဆိုၿပီး တမင္လူအမ်ားေရွ႕ ေရာက္တဲ့အခါ အဲ့ဒီလူ အဟားခံရေအာင္၊ သူမ်ား အေျပာခံရေအာင္ မမွန္ကန္တဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ “လိုက္တယ္၊ လွတယ္” လို႔ ေျပာလိုက္တာကလည္း မ႐ိုးသားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕လုပ္ရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္မတို႔မွာ မွန္ကန္တဲ့အသိတရားနဲ႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္တဲ့၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။
အတင္းအဖ်င္းဆိုတာက ေျပာတဲ့သူအတြက္ အက်ဳိးမရွိေပမယ့္ အေျပာခံရတဲ့သူ ျပန္ၾကားတဲ့အခါ စိတ္ထိခိုက္ခံစားရေစတဲ့ ကိစၥမ်ဳိး၊ အေျပာခံရတဲ့လူရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရား နဲ႔သိကၡာကို ထိခိုက္ေစတဲ့ကိစၥမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာတဲ့သူအတြက္လည္း ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကို တစ္ဖက္လူက အထင္ေသးသြားေစသလို၊ နားေထာင္ေနတဲ့ တစ္ဖက္လူကလည္း ကိုယ့္ကို မယံုၾကည္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္အျဖစ္လည္း သတ္မွတ္သြားေစႏိုင္ပါတယ္။ သူမ်ားကို အတင္းအဖ်င္းစကားမ်ဳိးေျပာလိုက္တိုင္း ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ နိမ့္က်သြားတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိဖို႔ လိုပါတယ္။
ကြ်န္မ ဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲက စာသားေလးတစ္ခုကို အရမ္းသေဘာက်မိပါတယ္။ “သင့္ေရွ႕မွာ တျခားသူတစ္ေယာက္ မေကာင္းေၾကာင္းလာေျပာေနတဲ့သူကို မယံုၾကည္ပါနဲ႔။ တျခားသူ ေရွ႕ေရာက္
တဲ့အခါမွာလည္း သင့္မေကာင္းေၾကာင္းကို သူက အဲ့ဒီတျခားလူေတြေရွ႔မွာ ထပ္ေျပာဦးမွာမို႔လို႔ပဲ
ျဖစ္ပါတယ္” တဲ့။
ကြ်န္မတို႔ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ကိုယ့္ရဲ႕အခ်ိန္ေတြကို ဘာမဟုတ္တဲ့ အတင္းအဖ်င္းေတြ ေျပာျခင္း၊ အတင္းအဖ်င္းစကားေတြကို ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ကုန္ဆံုးမွာလား။ အတင္းအဖ်င္းစကားေတြေျပာၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးနဲ႔ စိတ္ဓာတ္အဆင့္အတန္းကို နိမ့္က် သြားေအာင္ လုပ္မွာလား။ ဒါကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အသိတရားနဲ႔ ဆင္ျခင္တံုတရားေပၚမွာ မူတည္ၿပီး လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္ကို ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
Written by : သဲသီရိေက်ာ္
EMG
lutawlupyaw
No comments:
Post a Comment