မ်ွေဝေပးတယ္ဆိုတာကိုလည္း ကြ်န္မ ခုမွသေဘာေပါက္လိုက္မိတယ္…

မ်ွေဝေပးတယ္ဆိုတာကိုလည္း ကြ်န္မ ခုမွသေဘာေပါက္လိုက္မိတယ္…

*ေရခဲမုန္႔ ဘယ္ေလာက္လဲ။
*500
*ဒီထက္ ေစ်းေပါတာမရွိဘူးလား
*ရွိတယ္။ 300 တန္ ရွိတယ္။

ေရခဲမုန္႔ေရာင္းေနတ့ဲ ေကာင္ေလးက စိတ္မရွည္သလို ေျပာလိုက္တယ္။

ေရခဲမုန္႔ဝယ္တ့ဲ ေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတေယာက္။ ေငြေၾကးတတ္နိုင္တ့ဲ အသိုင္းအဝိုင္းကမွန္း သိသာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကပ္စီးအိုးထင္ပါရဲ႕။ ေစ်းေပါတာကို ေမးေနတယ္ဆိုေတာ့။

မဆီမဆိုင္ ေဘးကေန ကြ်န္္မ အကဲျဖတ္ေနမိတယ္။

ေရခဲမုန္႔ေရာင္းတ့ဲ ေကာင္ေလးကေတာ့ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းရယ္ပါ။

ေနာက္
အေရာင္းအဝယ္က တည့္သြားပါတယ္။

ေကာင္ေလးက 300 တန္ေရခဲမုန္႔ကို ယူလိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက 500 တန္တရြက္ ထုတ္ေပးတယ္။

ျပီးေတာ့ ေကာင္ေလးက စကားတခြန္းေျပာတယ္။

ေရာ့ 500။ 200 ကို ျပန္မအမ္းနဲ႔ မင္းယူလိုက္ေတာ့ ငါတို႔ကစားေနခ်ိန္မွာ မင္းက ေစ်းေရာင္းေနရေတာ့ ငါ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ ငါရတ့ဲ မုန္႔ဖိုးကို
တခုခုမဝယ္စားရင္လည္း အေမက ငါ့ကိုဆူလိမ့္မယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ငါကေစ်းေပါတာက္ိုေမးျပီး ဝယ္စားတာပါ။
မင္းလည္း 200 ဖိုးေလာက္ ေရခဲမုန္႔ စားခ်င္စားေပါ့။
ဒါမွမဟုတ္ တခုခု ဝယ္စားေပါ့

ကြ်န္မ နဲနဲေလးရွက္သြားတယ္။
မ်ွေဝေပးတယ္ဆိုတာကိုလည္း ကြ်န္မ ခုမွ သေဘာေပါက္လိုက္မိတယ္………
ျပီးေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ဆိုတာကိုေရာေပါ့……

ျငိမ္းလ့ဲ***(အမွတ္ တရ-1)

Credit: ၿငိမ္းလ့ဲ