"ေရာ့ဖမ္း... ဆရာမ"

Lutaw Lupyaw

"ေရာ့ဖမ္း... ဆရာမ"

ဒီေန႔ ေက်ာင္းသားအသစ္ ေရာက္မယ္ဆိုေတာ့ အားလံုးက စိတ္၀င္တစားရွိၾကတယ္။ ဆရာမလည္း အဲဒီေန႔က အလုပ္ေတြရႈပ္လို႔ေပါ့။

သူ႔နာမည္က ဂမ္ဖန္၊ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား (ေတာလိုက္ကြ်မ္းတယ္၊ စကားခ်ပ္) ျမန္မာစကား သိပ္မေျပာတတ္သလို ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈကိုလည္း ခပ္စိမ္းစိမ္းပဲ၊ ဂမ္ဖန္ကို စာႏႈတ္ရင္ ဆရာမေတြ စိတ္ညစ္ၾကတယ္။ ဂမ္ဖန္ဆိုတာ နားမလည္ၾကဘူး။ စာျပန္ေမးရင္လည္း ဂမ္ဖန္က ဆရာမေမးတာ နားမလည္၀ူးတဲ့။ (... အဲမွာ စေတြ႔ၾကေရာ)။

တေန႔ မွတ္မွတ္ရရ သခ်ၤာအခ်ိန္ဗ်။ ဆရာမက ပုဒ္စာေတြေပးျပီး တြက္ခိုင္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔က စကားေဖာင္ဖြဲ႔၊ တြက္လိုက္၊ ေျပာလိုက္ တတြတ္တြတ္နဲ႔။ ၾကာေတာ့ ဆရာမရဲ႕ သည္းခံ limit ေက်ာ္သြားျပီထင္တယ္။

"ဟိုေကာင္ေတြ ခံုေပၚတက္စမ္း" တဲ့၊ "သခ်ၤာမတြက္ပဲ စကားမ်ားေနတယ္ေပါ့"

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔

"ဂမ္ဖန္ နင့္စာအုပ္ ငါ့ကိုျပစမ္း"

အဲမွာတင္ ဆရာမေတာ့ ကံဆိုးေတာ့တာပဲ။ ေတာလိုက္တတ္တဲ့ အေလ့ရွိတဲ့ ဂမ္ဖန္တေယာက္ ဘာရယ္ညာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ေရာ႔ ဆရာမဆိုျပီး စာအုပ္ထူၾကီး (ေက်ာင္းတုန္းက သခ်ၤာဆို ကဒ္ထူစာအုပ္ပဲ သံုးတာ) နဲ႔ အားရပါးရ ပစ္ေပးလိုက္တာ။ ကဒ္ထူစာအုပ္ၾကီးက ဆရာမဆီ ( ၀ွီး..... ဖလပ္ဖလပ္) နဲ႔ ေျပး၀င္သြားေတာ့ Stage ေပၚမက ဆရာမလည္း တတ္သည့္ပညာ မေနသာ ဆိုသလိုမ်ိဳး (ေအာင္မေလး....) ေအာ္ျပီး သေရာေသာပါးနဲ႔ State ေအာက္အေရာက္ ေျပးဆင္းလိုက္တာ လြတ္ရံုေလး။ စာအုပ္က ပိုက္နဲ႔လွလွပပ အဲ... ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႔ မိတ္ဆက္သြားတယ္။
ဆရာမလည္း ရွက္ေဒါသနဲ႔ မနက္ျဖန္ နင့္အေဖေခၚခဲ့။ ဆံုးမရမယ္၊ ယဥ္ေက်းမႈ မရွိဘူး၊ ဘာ..ဘူး၊ ညာ...ဘူးနဲ႔ ႀကိမ္းေမာင္းရင္း …… အဲဒီေန႔က တခ်ိန္လံုး ခံုေပၚမွာ... ဒန္႔တန္တန္။

နက္ျဖန္ ေက်ာင္းလာေတာ့ အေဖေခၚလာတဲ့ ဂမ္ဖန္တေယာက္ ဆရာမဆီသြားျပီး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ ဆရာမကို မနည္းဘူး နွာနပ္ေပးလိုက္ရတာ။ ေသြးပါတက္သြားတယ္။ ဂမ္ဖန္တေယာက္ သေဘာရိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္ပံုက……
"ဆရာမ… ဆရာမ နင္ေတြ႔ခ်င္တဲ့ ငါ့အေဖဆိုတာ ဒီေကာင္ပဲ" တဲ့

Credit: MMO