"သင္ခန္းစာ"
ရြာတစ္ရြာမွာ အရမ္းခ်မ္းသာၿပီး ကပ္စီးနဲတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရွိတယ္... သူ႔ကို ရြာသားေတြက အမွန္တကယ္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကဘူး...
တစ္ေန႔မွာ သူက ရြာသားေတြကို “ခင္ဗ်ားတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို မနာလိုၿဖစ္ေနတာ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားမလည္တာပဲ… ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မၾကိဳက္ၾကဘူး… ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔ သိထားရမွာက ကၽြန္ေတာ္ေသရင္ ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္းေတြကို ယူသြားလို႔ ရတာမဟုတ္ဘူး… တၿခားလူေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ထားခဲ့မွာ… ကၽြန္ေတာ္ ေသတမ္းစာတစ္ေစာင္ ေရးခဲ့မယ္… ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္သမွ်ကို လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြကို လွဴခဲ့မွာ… အဲဒီအခါ အားလံုး ဝမ္းသာၾကလိမ့္မယ္” လို႔ ေၿပာေတာ့တယ္။
အဲေတာ့ ရြာသားေတြက သူ႔ကို ရယ္ၾကတယ္။ သူကပဲ ဆက္ေၿပာတယ္ “ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုလဲဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ့္ပိုက္ဆံေတြကို လွဴမယ့္အခ်ိန္ ႏွစ္အနည္းငယ္ေလး ေစာင့္မၾကည့္ႏိုင္ၾကဘူးလား…”
ရြာသားေတြကေတာ့ သူ႔ကို မယံုဘူး။ “ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဒီလိုစိတ္ထား မရွိဘူးလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ထင္ေနလား… ကၽြန္ေတာ္လည္း သူမ်ားေတြလုိ ေသမွာပဲ… အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ပိုက္ဆံေတြ အားလံုး လူအမ်ားအတြက္ အသံုးခ်မွာ” လို႔ ထပ္ၿဖည့္ေၿပာတယ္။
သူ႔ကို ဘာလို႔ ရြာသားေတြ မယံုၾကလည္းဆိုတာ သူ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ၿဖစ္ေနတယ္။
တေန႔ သူ လမ္းေလ်ာက္ထြက္ေတာ့ မိုးမိပါေလေရာ။ သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္မွာ မိုးခိုေနရင္း ဝက္နဲ႔ႏြား စကားေၿပာေနတာကို သူ ေတြ႔ခဲ့တယ္။
ဝက္က ႏြားကို ေမးတယ္။ “ ဘာလို႔မ်ား လူေတြက မင္းကိုေတာ့ ႏွစ္သက္ၾကၿပီး ငါ့ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကတာလဲကြာ… ငါေသရင္ ငါ့အေသြး အသားအားလံုးကို သူတို႔ အသံုးၿပဳလို႔ ရတယ္ေလ… ဝက္သား၊ ဝက္ေပါင္ေၿခာက္ စသၿဖင့္ေပါ့ကြာ… ကလီစာေတာင္ ပါပါေသးတယ္ ကြ… သူတို႔ကို ငါေပးႏိုင္တာ အမ်ားၾကီးပါ… မင္းကေတာ့ ႏြားႏို႔ပဲ ေပးႏိုင္တယ္ေလ… ဘာေၾကာင့္မ်ား မင္းကိုပဲ သူတို႔ ခ်စ္ခင္ေနၾကတာလဲ” လို႔ ေမးေတာ့တယ္။
ႏြားက “ဒီမွာ… မင္း စဥ္းစားၾကည့္ေလ… ငါက သူတို႔ကို ငါ့အသက္ရွိေနတုန္းမွာ လုပ္ေကြ်းတာေလကြာ… ဒီေတာ႔ သူတို႔အျမင္မွာ ငါက ငါ့ရွိတာ သူတို႔ကို မွ်ေဝေပးတယ္လို႔ ျမင္ၾကေတာ့… ငါ့ကို ခ်စ္ခင္ တြယ္တာၾကတယ္ေလ… မင္းၾကေတာ့ မင္း အသက္ရွိေနတုန္းမွာ သူတို႔အတြက္ ဘာမ်ား အသံုးဝင္လို႔လဲ… မင္းေသမွသာ မင္းဆီက ရႏိုင္တာေလ… လူဆိုတာမ်ိဳးက အနာဂတ္ကို သိပ္မယံုၾကဘူးကြ… လက္ရွိ ပစၥဳပန္ကိုပဲ ယံုခ်င္ၾကတာ… တကယ္လို႔ မင္းသာ အသက္ရွင္ေနတုန္း သူတို႔ကို အလုပ္အေကၽြးၿပဳရင္ မင္းကိုလည္း ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမွာေပါ့… ဒါ လြယ္လြယ္ေလးပါကြာ” လို႔ ျပန္ရွင္းၿပတယ္။
ဒီစကားေတြက္ို ၾကားၿပီးေနာက္ပိုင္း အိမ္ၿပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူလည္း သူပိုင္ဆိုင္သမွ်ေတြကို လူအမ်ားအတြက္ အသံုးခ်ဖို႔ ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြေကာ မေသခင္ လူအမ်ားအတြက္ အသံုးဝင္တဲ့ အသံုးက်တဲ့ လူေတြ ျဖစ္သင့္တယ္မဟုတ္လား?
အနည္းဆံုး ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ေတာ႔ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိလုပ္ႏိိုင္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရပ္ရြာ၊ ကိုယ့္တိုင္းၿပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဴး ေကာင္းစားဖို ့ေတြးေခၚ လုပ္ေဆာင္ သင့္ပါတယ္။
Credit: chocothazin
No comments:
Post a Comment