"စိုးရိပ္… တိုးတိပ္…"
အေတြးေတြထဲမွာ ေမ်ာေနမိလို႔
အေနေတြ ေ၀းေနခဲ့ရတာ…… ငါ
အေနေတြ ေ၀းေနခဲ့လို႔ ေသြးေအးသြားမွာကို
စိုးရိမ္ေနခဲ့ရတာ…… ငါ
အိပ္မရတဲ့ညေတြမွာ မတူညီတဲ့ဘ၀ေတြကို
ေၾကာက္ေနခဲ့မိတာ…… ငါ
အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ မပါတဲ့
ဘ၀ရဲ႕ dictionary ကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရတာ…… ငါ
မၿမင္သာယံု ကြယ္ရာကေန
ၿမင္သာယံုေလးဘဲ ရန္ခုန္ေနမိတာ…… ငါ
အလြမ္းဆိုတာကို မွတ္ပံုမတင္ဘဲ
မူပိုင္ခြင့္ေတြ တသီၾကီးရခဲ့တာ…… ငါ
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း စာသီကုံုးနိုင္ေပမယ့္
၀ါက်ေတြ လမ္းလြဲခဲ့ရတာ…… ငါ
ရင္ခုန္သံေတြ ထိုးစစ္ဆင္ေနခဲ့ေပမယ့္
စကားသံေတြ က်ဆံုးေနခဲ့ရတာ…… ငါ
ဗ်တၱလို ပန္းဆက္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္
ေတာ္၀င္ပန္းေတြၾကားမွာ ေၾကာက္ရြံေနခဲ့တာ…… ငါ
နုတ္ဖ်ားေတြ စြံ႔အခဲ႔ရလို႔
နွလံုးသားေတြ ေသြခ်င္းခ်င္းနီခဲ႔တာ…… ငါ
အရံႈးဆိုတာကို ၾကိဳသိေနေပမယ့္လည္း
ပိုးဖလန္လို မီးကို တိုးခဲ့တာ…… ငါ
ဇာတ္သိမ္းခ်ိန္မွာ အထုပ္သိမ္းၿပန္ရေပမယ့္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မကုန္ေသးတာ…… ငါ
မတက္သာလို႔ ခပ္ခြာခြာေလး
ဆုတ္ေပးခဲ့တာပါ။
ငါ့ဦးေဏွာက္က ေမ႔သြားရင္ေတာင္
နွလံုးသားက သတိရေနမွာ
မင္းတေယာက္တည္းပါ……။။
Credit: Pote Pote
No comments:
Post a Comment