"ဒညင္းသီးရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးမ်ား"
(ဒညင္းသီးနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္)
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ/သားမ်ားဟာ ဒညင္းသီးကို ႏွစ္ၿခိဳက္စြာပဲ စားသံုးၾကပါတယ္။
အထက္ပုိင္းေဒသေတြနဲ႔ အခ်ိဳ႕နယ္မ်ားမွာဆို ပိုလို႔ေတာင္ စားသံုးၾကတာပါ။ ဒညင္းသီးအေၾကာင္း
ေဆာင္းပါးအတုိေလးတပုဒ္ကုိ ဖတ္မိသျဖင့္ က်ေနာ္လဲ က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ဖူးသမွ်ကုိ မွ်ေဝခ်င္ သိေစခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ေရးျဖစ္လုိက္တာပါ။
ဘယ္အရာမဆို ေကာင္းက်ိဳးနဲ႔ ဆိုးက်ိဳးဆိုိတာေတာ့ ရွိစၿမဲပဲေလ။ ဒညင္းသီးဟာဆိုရင္
ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးက ပိုၿပီး မ်ားေနတယ္ဆိုတာကုိ ႀကံဳခဲ့ရ ခံခဲ့ရတာေတြက
သက္ေသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။
က်ေနာ္ ဖတ္လုိက္ရတဲ့ ေဆာင္းပါးတုိေလးထဲမွာ- ဒညင္းသီးမွာပါတဲ့ အဆိပ္ဟာ ၀.၃ % ကေန ၁.၃% အထိ ပါဝင္ပါတယ္။ ေက်ာက္ကပ္၂ ခုစလံုးကို ပ်က္စီးေစၿပီး အသက္ကိုပါ ေသေစႏိုင္တဲ့အထိေတာင္ ျဖစ္ပြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒညင္းသီးရဲ႕အဆိပ္ဟာ ေရထဲမွာေတာင္ အနည္းငယ္ ေပ်ာ္ဝင္ေစႏိုင္တဲ့အဆိပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရနဲ႔ျပဳတ္ရင္ တႀကိမ္တည္းနဲ႔မလံုေလာက္ပဲ အနည္းဆုံး ၃ ႀကိမ္ကေန ၅ ႀကိမ္အထိ ေရမ်ားမ်ားနဲ႔ ျပဳတ္ရပါမယ္။ ျပဳတ္ၿပီးတဲ့ေရကို သြန္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ေရအသစ္နဲ႔ ထပ္ျပဳတ္ရပါမယ္။ ေရဆူမွတ္ ၁၀၀’C သာ ရွိတာေၾကာင့္ မီးဖုတ္စားရင္ အဆိပ္ဓာတ္ကို မျပယ္ေစႏိုင္ပါဘူး။ ၁၀၀% ကေတာ့ ဒုကၡေပးပါတယ္။ ဒညင္းသီးစားရင္ ဆားရည္မွာ ၾကာၾကာစိမ္စားရင္ေတာ့ အဆိပ္ကို ေလွ်ာ့ေစႏိုင္ပါတယ္။ ကဲ…ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒညင္းသီးကို ေလွ်ာ့စားတာ အေကာင္းဆံုးပဲ ျဖစ္ပါတယ္ လို႔ ေရးတဲ့သူက ဆုိထားပါတယ္။
ဒီစာေလးကိုဖတ္မိၿပီး က်ေနာ္လဲ အသိေပးမွ်ေဝခ်င္လာတဲ့အတြက္ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတ ရွာလိုသူမ်ားအတြက္ ဆင္ျခင္ႏိုင္မယ့္ အသိေလးတခု ရသြားရင္ပဲ က်န္းမာေရးကုသုိလ္တမ်ိဳး ရၿပီလုိ႔ ရည္ရြယ္လုိရင္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဆုိရင္ ငယ္စဥ္ထဲက ဆီးလဲ သိပ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငရုပ္သီးစိမ္းခ်က္နဲ႔ အတို႔အျမွဳပ္အားလုံးနဲ႔ ဒညင္းသီးကုိလည္း အေသႀကိဳက္တာပါ။ ဘယ္ေလာက္အထိ ႀကိဳက္သလုိဆိုရင္ ငယ္စဥ္က ဒညင္းသီးအလုံးအေသးဆိုရင္ တလုံးကုိ ထမင္းတလုပ္ပဲ စားပစ္တာပါ။ ေနာက္တခါ ဒီလုိစားလို႔ အားမရေသးပဲ ဒညင္းသီးကုိ ႏူးၿပီး စီးေနေအာင္ျပဳတ္ၿပီး ပါးပါးလွီး၍ ၾကက္သြန္နဲ႔ အသုတ္လုိ သုတ္စားတဲ့အထိ စားခဲ့တာ။ နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့ မႏၱေလးမွာ ျမစ္ႀကီးနားဘက္ကလာတဲ့ ဒညင္းသီး အလုံးလွလွ အႀကီးႀကီးမ်ားကိုလည္း တျခမ္းကုိ တလုပ္ပဲစားပစ္တာ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငါးပိခ်က္နဲ႔ေပါ့။
ငါးပိခ်က္ကုိလည္း ငရုပ္သီးက ရဲသလဲေနၿပီး ပူစပ္ေနေအာင္ ခ်က္ထားမွ ႀကိဳက္တာေလ။
အဲဒီလုိ ခ်က္ထားတာေတာင္ အားမရပဲ တခါတေလ အေတာင့္လုိက္ ကုိက္စားပစ္ေသးတာ။
အဲဒီလုိ စားလာရင္း မၾကာပါဘူး။ ဆီးေအာင့္လာၿပီး ဆီးသြားရင္ ေသြးေတြ အတန္းလုိက္ပါလာပါေရာ။ ဆီးေဆးေလးေသာက္ရင္ သက္သာသလုိ ရိွေပမယ့္ အစားကေတာ့ မပ်က္ခဲ့ဘူး။ ငယ္ေသးေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္လုိ႔ မစဥ္းစားေသးဘူးေပါ့။ ငရုပ္သီး အစားမ်ားလို႔ ငရုပ္သီးေၾကာင့္တခုပဲ ေတြးမိခဲ့တာ။ ငရုပ္သီးကိုေတာ့ နည္းနည္းေလ်ာ့စားခဲ့တယ္။ ဒညင္းသီးကုိ အစားမပ်က္ခဲ့ဘူး။
တေန႔မွာ လဘက္ရည္ေသာက္ေနရင္း ခါးပုိင္းကေန မီးပူနဲ႔ ထိုးသလုိ ထုိးေအာင့္လာၿပီး ဘယ္လုိမွ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လာလို႔ ေဆးခန္းကို ေျပးတယ္။ ဆရာဝန္က ေဆးထုိးေပးေပမယ့္ ေအာင့္တာက မသက္သာဘူး။ လူးလိွမ့္ ခံရတာ။ မီးပူနဲ႔ထုိးသလုိပါပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ေဆးခန္းကျပန္လာရင္း မခံႏိုင္တာနဲ႔ လမ္းကပဲ ေဆးရုံကုိ ဆက္သြားခဲ့ရတယ္။ ေဆးရုံေရာက္လ ုိ႔နာ့စ္ေယာက်္ား (ကိုေမာင္ေမာင္) ဆုိသူက လူးလိွမ့္ေအာ္ဟစ္ေနတာကို ျမင္ေတာ့ ဗာရာဂ်င္ဆုိတဲ့ ေဆးတလုံး ထိုးေပးလုိက္ေတာ့မွ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာ သက္သာသြားတယ္။သူကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ဒီေဆးက ခဏခဏထုိးလုိ႔ မေကာင္းဘူး။ ပူစပ္တဲ့ အစားအစာနဲ႔ ဒညင္းသီး ေလ်ာ့စားဖို႔ပဲ မွာလုိက္တယ္။ ဆီးနဲ႔ေက်ာက္ကပ္ ပါရဂူႀကီး ေျပာတာကေတာ့ ေက်ာက္ကပ္ေရာင္တာတဲ့ေလ။
အဲဒီမွာ အသိတခု ထပ္ရလိုက္တာက ေက်ာက္ကပ္ေရာင္တဲ့အေၾကာင္းကို အသိဘုန္းႀကီးတပါးက သိသြားတဲ့အခါမွာ “ေအး မင္း အဲဒါဆုိရင္ ေနာက္ကုိ ေရခဲေရ ေအးေနတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေသာက္နဲ႔ ေသာက္ရင္ေတာ့ မင္း အသက္ရွည္မွာ မဟုတ္ဘူး” လို႔ ေျပာလုိက္တယ္။ အဲဒါကို သိပ္မယုံလို႔ ေရခဲေရ ေသာက္ၾကည့္တယ္။ သိပ္ေအးတဲ့ အခ်ိဳရည္မ်ားကုိလဲ ေသာက္ၾကည့္တယ္။ သူေျပာတာမွန္တယ္။ ေအးတဲ့ေရကုိ ေသာက္လုိက္မိတာနဲ႔ ခါးက ေအာင့္လာတာပဲ။ အဲဒီထဲက ေအးတဲ့ေရကုိ ထပ္ေရွာင္ေနလိုက္ရျပန္တယ္။
အဲဒီလုိ အသိနဲ႔ပဲ ၾသစေတးလ်မွာေနတဲ့ အသိ အန္တီႀကီးတေယာက္ရဲ႕သားမွာ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ ျဖစ္ေနလို႔ ေက်ာက္ကပ္ေဆးရမယ္ ေျပာလို႔ မေဆးဖို႔အေၾကာင္းနဲ႔ ေအးတဲ့ေရမ်ားကိုမေသာက္ဖို႔ အတန္တန္ မွာလုိက္လ်က္နဲ႔ သူ႔သားက ဆရာဝန္ဆုိေတာ့ ဒါေတြကုိလက္မခံဘူးလားမသိဘူး။ ေရခဲေသတၱာထဲက ေရမွ ေသာက္ေနက်လဲ ျဖစ္ေန၊ ေက်ာက္ကပ္ကုိလဲ ေဆးလုိက္တဲ့အခါမွာ သိပ္မၾကာပါဘူး။ ဆုံးသြားၿပီဆုိတာ ၾကားလုိက္ရတယ္။
ထိုနည္းတူပဲ ေတာနယ္ဘက္က အသိ ဘုန္းႀကီးတပါးရဲ႕အကို ဦးေလးႀကီးတဦးဆုိရင္လဲ စာေရးသူကုိ သူက ဒညင္းသီး အဝယ္ခုိင္းလို႔ သုံးပိႆာ ဝယ္ေပးလုိက္တာ။ အဲဒီ ဒညင္းသီး သုံးပိႆာကို အျခား ညီအကုိေမာင္ႏွမ ႏွစ္အိမ္ကို ဆယ္လုံးစီေလာက္ပဲေပးၿပီး သူ႔မိသားစုပဲ စားပစ္လုိက္တာ ေလးငါးရက္နဲ႔ ေျပာင္သြားတယ္တဲ့။ သူက အမ်ားဆုံး စားတဲ့သူမို႔ သိပ္မၾကာလုိက္ဘူး။ အဲဒီ သန္သန္မာမာ က်န္းမာေနတဲ့ ဦးေလးႀကီးဟာ တလေလာက္အၾကာမွာ ေက်ာက္ကပ္ပ်က္စီးၿပီး ဆုံးသြားတယ္လို႔ သိရျပန္တယ္။
အဲဒီ ဦးေလးႀကီးရဲ႕တူဆုိရင္လည္း ဒညင္းသီး ဆားရည္စိမ္ကုိ တေန႔ကို ၁၂ လုံးကေန ၁၅ လုံးေလာက္အထိ စားဖန္မ်ားလာတဲ့အခါမွာ ရင္ထဲမွာ ၾကပ္လာၿပီး ဆုိ႔တစ္တစ္နဲ႔ အသက္ရႉၾကပ္တာ ခဏခဏျဖစ္လို႔ ”ကုိယ့္လူအသက္ရွည္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒညင္းသီးကုိ အဲဒီလုိမစားပဲ ေလ်ာ့စားတာ
ေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔” သတိေပးမွ လ်ာ့စားလုိက္လုိ႔ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေတာ့ပဲ ေကာင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒညင္းသီး ဆားရည္စိမ္ရဲ႕အရည္ကို ေသာက္ရင္ ဆီးက်င္တာေပ်ာက္တယ္လို႔ ဆုိၾကေပမယ့္ လူတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆီးက်င္တာ ပူတာအတြက္ လြယ္ကူတဲ့ တျခားနည္းေတြ မ်ားစြာပဲရိွပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒညင္းသီးရဲ႕ဆုိးက်ိဳးမ်ားဟာ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းတာ အမွန္ပါပဲ။ တေန႔ကို ေလးငါးလုံးမွ် သာမန္ စားရုံနဲ႔တင္ ဆီးသြား ဝမ္းသြားတဲ့အခါမ်ိဳးနဲ႔ ေခၽြးနံ႔မ်ားပင္ အနံ႔က အေတာ္ေလး ဆုိးဝါးလြန္းတယ္ဆုိတာ စားဖူးသူတုိင္း သိၾကမည္ထင္ပါသည္။ ဒညင္းသီးနဲ႔ ငရုပ္သီးက ထမင္းၿမိန္တာကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆုိးက်ိဳးကို ေပးတာကလည္း အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေလ်ာ့စားတာက ေကာင္းပါမည္။ အသက္ကုိ ဉာဏ္ေစာင့္ဆုိသလုိေပါ့။ စာေရးသူကေတာ့ ဒညင္းသီးကုိ လုံးဝ မစားျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္ ငရုပ္သီးကုိေတာ့ အနည္းငယ္ စားေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ ဆီးက တမ်ိဳးျဖစ္လာရင္တာ့ ျမန္မာဆီးေဆးကုိ ႀကိဳေသာက္ထားလုိက္ပါသည္။
အဲဒီကစၿပီး ေရာဂါေတြျဖစ္ေနလို႔ ေဆးလုိက္ရွာေဖြရင္း ကုိယ္တုိင္ပင္ ေဆးဆရာလို ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အဘိဓမၼာ ေတာင္သာဆရာႀကီး ဦးၾကည္ဆီမွာလဲ သင္တန္းတက္ျဖစ္သြားၿပီး ဆရာႀကီးနဲ႔ က်န္းမာေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့လုိ႔ ဆရာႀကီးကုိယ္တုိင္ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ ေပးအပ္တာကုိ ရယူခဲ့သလုိပဲ။ အဂၤလိပ္ေဆးမ်ားကုိလည္း ေလ့လာခ်င္တဲ့အတြက္ သူနာျပဳသင္တန္းမ်ားကိုပါ တက္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။
အဓိကကေတာ့ ေဆးအေၾကာင္းမ်ားနဲ႔ ဘယ္ေရာဂါျဖစ္လာရင္ ဘယ္လုိ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ရမယ္ ဆုိတာကို သိထားခ်င္တဲ့အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။
စာရႈသူမ်ားလည္း က်န္းမာေရးအသိမ်ား တုိးပြားၿပီး ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ အသက္ရွည္ႏိုင္ၾကပါေစလုိ႔
ဆႏၵျပဳလုိက္ပါသည္။
Credit : ေႏြႏွင္းမိုး
No comments:
Post a Comment