"သစ္ပင္ ေပါမ်ားေသာ အရပ္မွာ ႀကီးျပင္းရသည့္ ကေလး မွတ္ဥာဏ္ပိုေကာင္း"
စိမ္းစိမ္းစိုစို သစ္ပင္ေပါေသာ အရပ္မ်ားတြင္ ႀကီးျပင္းရသည့္ ကေလးမ်ားသည္ သစ္ပင္နည္းပါး (သို႔မဟုတ္) သစ္ပင္မဲ့ေသာ အရပ္မ်ားတြင္ ႀကီးျပင္းရသည့္ ကေလးမ်ားထက္ မွတ္ဥာဏ္ပိုင္းတြင္ေရာ၊ စဥ္းစား ေတြးေခၚႏုိင္စြမ္း တြင္ပါ ပိုေကာင္းမြန္ၾကေၾကာင္း သိရသည္။
အိမ္၀န္းက်င္မွာ သစ္ပင္ပန္းမန္နဲ႔ စိမ္းစိမ္းစိုစို ေနရေသာကေလး၊ ေက်ာင္းသြားသည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း စိမ္းစိမ္းစိုစို သစ္ပင္မ်ားၾကား သြားလာရေသာ ကေလးမ်ားသည္ ကြန္ကရစ္ေတာမွာ ႀကီးျပင္းရေသာ ကေလးမ်ားထက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈႏႈန္း တစ္ႏွစ္စာေလာက္ ပိုေစာ၊ ပိုေရွ႕ေရာက္ၾကေၾကာင္း သိရသည္။ သစ္ပင္ ပန္းမန္မ်ားနဲ႔ စိမ္းစိုေသာ၀န္းက်င္ကို အစိမ္းနယ္ေျမဟု ပညာရွင္မ်ားက သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚသည္။
သုေတသနအဖြဲ႔သည္ ကေလး (၂၅၀၀) ၏ မွတ္ဥာဏ္ႏွင့္ စဥ္းစား ေတြးေခၚႏုိင္စြမ္းမ်ားကို စစ္တမ္းေကာက္ယူသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုကေလးမ်ား၏ ေနရပ္လိပ္စာႏွင္႔ ေက်ာင္းလိပ္စာ တို႔ကိုလည္း စစ္တမ္း ယူသည္။ ထိုလိပ္စာႏွစ္ခုကို အသံုးျပဳၿပီး၊ အြန္လိုင္းေျမပံုတြင္ၾကည့္ကာ ကေလးတစ္ဦးခ်င္း၏ ေနအိမ္အနီး သစ္ပင္ပန္းမန္ ပမာဏ၊ အိမ္မွ ေက်ာင္းသြားသည့္ လမ္းတေလွ်ာက္ စိမ္းစိမ္းစိုစိုရွိႏႈန္း စသည္မ်ားကို မွတ္တမ္း တင္သည္။ အခ်က္အလက္ အားလံုးကို ေပါင္းၿခံဳ အမွတ္ေပး လိုက္ေသာအခါ စိမ္းစိုေသာ ေနအိမ္၀င္း၊ စိမ္းစိုေသာ ေက်ာင္းသြားလမ္းမ်ားနဲ႔ ထိေတြ႔ေနရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ကြန္ကရစ္ ၀န္းက်င္နဲ႔သာ ထိေတြ႔ေနရေသာ ရြယ္တူ ေက်ာင္းသားမ်ားထက္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ စိတ္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေရွ႕တန္းပိုေရာက္ ေနေၾကာင္း ေတြ႔ခဲ့ရ သည္။
ထို႔အတူ အျပာနယ္ေျမ (ေရကန္၊ ေရေလွာင္ကန္၊ ပင္လယ္) စေသာေနရာမ်ား အနီးေနရေသာ ကေလးမ်ားသည္လည္း စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႔ၿဖိဳးႏႈန္း တစ္ႏွစ္စာေလာက္ ပိုေစာေၾကာင္း စပိန္ႏုိင္ငံ ဘာစီလိုနာၿမိဳ႕ရွိ သုေတသန အဖြဲ႔၏ အစီရင္ခံစာကလည္း ေဖာ္ျပသည္။
Source: Daily Mail
Credit: messenger
No comments:
Post a Comment