Thursday, March 17, 2016

"အသံမ်ားကို မုန္းတီးျခင္း"


"အသံမ်ားကို မုန္းတီးျခင္း"

သင္ဟာ အစာ၀ါးလိုက္လို႔ ထြက္လာတဲ့အသံ၊ တကၽြတ္ကၽြတ္ျမည္တဲ့အသံ၊ ႏွာေခါင္းရံႈ႕လိုက္တဲ့အသံ၊ ေဒါသျဖစ္လို႔ ထြက္လာတဲ့ အသက္ျပင္းျပင္းရွဴသံ စတဲ့အသံေတြကို ပံုမွန္ထက္မခံႏိုင္ပဲ လြယ္လြယ္နဲ႔ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္တတ္သူလား။

ဒီအသံေတြက တျခားသူတစ္ေယာက္ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစတာမွန္ေပမယ့္ တခ်ဳိ႕သူေတြမွာေတာ့ နည္းနည္းေလးၾကားတာနဲ႔ကို သည္းမခံႏုိင္စရာ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ အသံေတြကို ပံုမွန္ထက္ က်ယ္ေလာင္တယ္လို႔ ခံစားရၿပီး သည္းမခံႏိုင္ ျဖစ္ေနသူတစ္ေယာက္ကို misophonia လို႔ေခၚတဲ့ စိတ္ေရာဂါခံစားေနရသူလို႔ သတ္္မွတ္ၾကပါတယ္။

‘အသံမ်ားကို မုန္းတီးျခင္း’ လို႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ misophonia စိတ္ေရာဂါ ခံစားေနရသူေတြဟာ တျခားသူေတြဆီကထြက္တဲ့ သြားက်ိတ္တဲ့အသံ၊ အစာစားလို႔ ထြက္လာတဲ့အသံ၊ ေလတက္တဲ့အသံ၊ အသက္ရွဳသံေတြကို ပံုမွန္ထက္ ခါးခါးသီးသီး တုန္႔ျပန္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။

ကိုယ့္ေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ့သူဆီက တကၽြတ္ကၽြတ္ ထြက္လာတဲ့အသံ၊ ႏွာေခ်သံေတြေၾကာင့္ အေရျပားတြန္႔ခနဲျဖစ္သြားၿပီး ေဒါသစိတ္ေတြကို ႏိႈးဆြေပးလိုက္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သင့္မွာ misophonia စိတ္ေရာဂါ အနည္းအမ်ား ခံစားေနရၿပီဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဒီအသံေတြၾကားတာနဲ႔ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ၿပီး ၾကားရမွာ ေၾကာက္သြားတဲ့အထိ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

Misophonia အသံမုန္းတီးတဲ့ စိတ္ေရာဂါအေၾကာင္းကို ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကမွ အေမရိကန္သိပံၸပညာရွင္ ၂ ဦးေၾကာင့္ သတိထားမိလာၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ေနာက္ဆက္တဲြ အက်ဳိးဆက္ေတြအေၾကာင္းေတာ့ သတိမျပဳမိၾကေသးပါဘူး။၂၀၁၄ ခုႏွစ္ထိလည္း misophonia နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေလ့လာေတြ႔ရွိခ်က္ ခိုင္ခုိင္မာမာ ခ်မျပႏုိင္ၾကေသးပဲ အေသးစား ေတြ႔ရွိခ်က္ေတြမွာပဲ misophonia စိတ္ေရာဂါ ရွိသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သြင္ျပင္လကၡဏာ၊ တုန္႔ျပန္မႈ ပံုစံေတြေလာက္ ေျပာျပႏိုင္ၾကပါတယ္။

ေလ့လာေနၾကဆဲ သိပၸံပညာရွင္ေတြ ရွာေဖြေတြ႔ရွိသေလာက္ေတာ့ ဒီစိတ္ေရာဂါမ်ဳိးဟာ ေမြးတည္းကေတာင္ ပါလာႏုိင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိလဲ အသံမုန္းတီးတဲ့ misophonia စိတ္ေရာဂါကို အျမစ္ျပတ္ ကုသႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္း ရွာမေတြ႔ေသးေပမယ့္ အသံေတြၾကားတဲ့အခါ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး မတုန္႔ျပန္ေတာ့ေအာင္ သက္သာေစမယ့္ ကုထံုးေတြေတာ့ ရွိေနပါၿပီ။

အခုေနာက္ဆံုး ေတြ႔ရွိခ်က္မွာေတာ့ သာမန္လူေတြ လက္ခံႏိုင္တဲ့ အသံမ်ဳိးကို ဆတ္ဆတ္ထိမခံ တုန္႔ျပန္တတ္တဲ့ misophonia စိတ္ေရာဂါ လကၡဏာရွိသူေတြဟာ သာမန္ထက္ ထူးခၽြန္သူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

 Ref: www.stylist.co.uk

Credit: Yangon Life

No comments:

Post a Comment