"အက်ိဳးမရွိဘဲ အခ်ိန္မကုန္ၾကေစႏွင့္"
"အိပ္မေပ်ာ္ေသာသူ တစ္ဦးအတြက္ ညတာ အလြန္ရွည္၏၊ အလြန္အိပ္ေကာင္းေနသူ တစ္ဦးအတြက္ ညတာ အလြန္တို၏" ဟု ဗုဒၵဘုရားရွင္ ဆံုးမခဲ႔ဖူးသည္။ ထိုသို႔ပင္ အလုပ္သိပ္မ်ားေနသူ တစ္ဦးအတြက္ အခ်ိန္သည္ မလံုေလာက္သလိုပင္ အလုပ္မရွိသူ တစ္ဦးအတြက္ အခ်ိန္ေတြ သိပ္ၿပီး ပိုေနေပလိမ္႔မည္ ျဖစ္သည္။
ယေန႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ဦး၏ လူ႔ဘဝသည္ ပ်မ္းမွ် ၇၅ ႏွစ္ႏွင္႔ ၈၀ ၾကားတြင္သာ ရွိၾကသည္။ ထိုအရြယ္တြင္မွာပဲ အသက္ႏွင္႔ဘဝ ႏွစ္ခုလံုးကို လံုးဝ အဆံုးသတ္ၾကရသည္။ ၇၅ ႏွစ္၊ ၈၀ ႏွစ္သည္ ဘဝအဆံုးဟု ဆိုေသာ္လည္း ဘဝအစမွာ ၂၅ႏွစ္ (သို႔) ၃၀ႏွစ္ (သို႔) ၃၅ႏွစ္မွ စနိုင္ၾကသည္။ ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ဖို႔ သင္ၾကားရင္း၊ ေပ်ာ္ပါးရင္း၊ အခ်ိန္ျဖဳန္းရင္ႏွင္႔ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ၄၀ ေက်ာ္ခ်ိန္ထိ ဘဝ မစနုိင္ေသးေပ။ ဘဝကို မစနိုင္ေသးသည္ ဆိုတာထက္ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ရွာေဖြဖို႔ ေမ႔ေလွ်ာ႔ေနၾကသည္ဆိုလွ်င္ ပိုမွန္လိမ္႔မည္။ ထိုအရြယ္မ်ားတြင္ ဘဝအတြက္ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ အလုပ္တစ္ခုကို စတင္လုပ္ေဆာင္နိုင္ၾကၿပီး အသက္ ၆၀ အရြယ္ ေရာက္ေသာအခါ အဆံုးသတ္သြားၾကျပန္သည္။ အမွန္တကယ္ အလုပ္လုပ္နုိင္သည့္ အေကာင္းဆံုးခ်ိန္က အလြန္နည္းလွသည္။
ကြ်န္ုပ္တို႔၏ ယခုလက္ရွိအသက္ကို ၆၀ ထဲမွ ႏႈတ္ၾကည္႔ပါက ေနာက္ထပ္ အလုပ္ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေဆာင္နိုင္မည့္ အခ်ိန္အပိုင္းအျခားတစ္ခုကို ရရွိေပမည္။ ထိုကာလ အပိုင္းအျခားသည္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးအားျဖင္႔ သင္ယူ၊ ေလ႔လာရဆံုး အခ်ိန္အပိုင္းအျခားတစ္ခု ျဖစ္သလို၊ ႀကိဳးစား ရုန္းကန္ရဆံုး အပိုင္းအျခားလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ လူတစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦးကို အေျခအေနတစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ လံုးဝကြဲျပား၊ ကြာဟသြားေအာင္ ခြဲျခားေပးသည့္ ကာလျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဤမွ်ေလာက္ေသာ ဘဝတစ္ခုလံုးအတြက္ အေရးပါသည့္ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ကို စကၠန္႔နွင္႔အမွ် အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်သင္႔ေပသည္။
အခ်ိန္တစ္ခုကို အသိပညာတစ္ခု ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥစၥာပစၥည္းတစ္ခု ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တရားဘာဝနာတစ္ခု ေသာ္လည္းေကာင္း မရရွိလိုက္ပဲ မကုန္ဆံုးသင္႔ေပ။ လုပ္ေဆာင္မႈတိုင္းက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေနရမည္။ အက်ိဳးမမဲ႔ေစရ။ လူငယ္တစ္ဦးႏွင္႔ လူႀကီးတစ္ဦးသည္ ဦးေနွာက္၏ ထိုးထြင္းသိျမင္နုိင္မႈ စြမ္းရည္ တူေနေသာ္လည္း လူႀကီးတစ္ဦး၏ ဦးေနာက္က လူငယ္တစ္ဦး၏ ဦးေနာက္ထက္ အေလးခ်ိန္ ပိုစီးေနရမည္။ ပိုမို တည္ၿငိမ္ ရင္႔က်က္ေနရမည္။ မည္သူမဆို လူသားတစ္ဦးအေနနွင္႔ မနက္ထက္ ညမွာ ပညာပိုရွိရမည္။ မေန႔ကထက္ သည္ကေန႔တြင္ ပညာပိုရွိရမည္။ အသက္ႀကီးလာသည္ႏွင္႔အမွ် ဦးေႏွာက္အေလးခ်ိန္ ပိုစီးလာရမည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက အႀကီးမားဆံုး ျပစ္မႈကို က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ တန္ဖိုးရွိသည့္ အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်ဖို႔ ဗုဒၶဘုရားရွင္က "အက်ိဳးေက်းဇူးမရွိပဲ အခ်ိန္မကုန္ၾကေစႏွင္႔” ဟု အၿမဲမပ်က္ တိုက္တြန္းခဲ႔သည္။
မွန္၏။ ဘဝသည္ အလြန္တိုေတာင္း၏။ အက်ိဳးမရွိပဲ အခ်ိန္မကုန္ေစဖို႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုး သတိျပဳသင္႔သည္။ မိမိအက်ိဳးစီးပြား ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိပတ္ဝန္းက်င္မွ လူသားတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိနိုင္ငံႏွင္႔ မိမိလူမ်ိဳး၏ အက်ိဳးစီးပြား ေသာ္လည္းေကာင္း အခ်ိန္ရွိသေလာက္ မ်ားမ်ား အလုပ္လုပ္ေဆာင္၍ မိမိ၏ခႏၶာကိုယ္ႏွင္႔ မိမိအသိပညာတို႔အား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အသံုးခ်ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ေစဖို႔ ႀကိဳးစားသင္႔ေပသည္။
တစ္ခုခုေတာ႔ ရရွိသြားပါေစ……
Credit: Hnin Nandar
No comments:
Post a Comment