"ထင္ေတာ့ထင္သားဘဲ"
တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ မယားလုပ္တဲ့သူမွာ အက်င့္တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူ႔ကို ဘာေျပာေျပာ ဟုတ္လား ကၽြန္မအစကတဲက ထင္ေတာ့ထင္သားဘဲ… ဆိုျပီး အျမဲ အဲသလို ေျပာတတ္သတဲ့။ အဲဒါကို ေန႔တိုင္းၾကားေနရေတာ့ ေယာက္်ားျဖစ္တဲ့သူဟာ သူ႔မိန္းမကို အျမင္ကပ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ေယာက္်ားလုပ္တဲ့သူဟာ လယ္ေတာကိုသြားျပီး အခ်ိန္မတန္မီ ႏြားကန္ (ႏြားေမာင္းရာတြင္ ႏြားကိုရိုက္ရန္ သုံးေသာ တုတ္) ကိုင္ျပီး သူတစ္ေယာက္ထဲ ျပန္လာတယ္။ ဒါကို မိန္းမကျမင္ေတာ့…
"ေဟာ… ရွင္ဘာျဖစ္လို႔ အိမ္ကို အေစာၾကီးျပန္လာရတာလဲ… ဒါနဲ႔ လွည္းေတြ ႏြားေတြေရာ"
"ေအးကြာ… မေျပာကို မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ငါ ေတာေရာက္လို႔ လွည္းကႏြားေတြကို ခြ်တ္လိုက္တာနဲ႔ ႏြားႏွစ္ေကာင္ဟာ ေတာင္ပံေတြေပါက္ျပီး မိုးေပၚ ပ်ံကုန္ၾကတယ္ကြာ"
ဒီေတာ့ မိန္းမက သူ႔ဝသီအတိုင္း…
ဟုတ္လား… ကြ်န္မ အစကတဲက ထင္ေတာ့ထင္သားဘဲ… ဒီႏြားႏွစ္ေကာင္ ဒီေန႔မနက္ ျမင္ရတာ ထူးဆန္းေနသလားလို႕"
ဒီေတာ့ ေယာက္်ားဟာ လက္ထဲက အသင့္ကိုင္ထားတဲ့ ႏြားကန္နဲ႔ မိန္းမကို လွိမ့္ရိုက္ျပီး ပါးစပ္ကလဲ…
"ထင္ဦးကြာ… ထင္ဦးကြာ မင္း ဒီေသာက္က်င့္က မေပ်ာက္ႏိုင္ဘူး… ႏြားေတာင္ပံေပါက္ျပီး ေကာင္းကင္ပ်ံတယ္လို႔ ေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ မစဥ္းစားဘဲ သူဘဲ ၾကိဳသိသလိုလို… ဒီေသာက္က်င့္က မေဖ်ာက္ဘူး"
ဒီလိုလွိမ့္ျပီး အရိုက္ခံေနရတဲ့ ၾကားက သူ႔မိန္းမေျပာတဲ့ စကားေၾကာင့္ သူ ဆက္ျပီး မရိုက္ႏိုင္ေတာ့ေအာင္ စိတ္ဓါတ္က်သြားတယ္။ ေျပာတာက…
"ဒီလိုေျပာရင္ ဒီလိုအရိုက္ခံရမယ္ဆိုတာ ကြ်န္မ အစကတဲက ထင္ေတာ့ထင္သားဘဲ" တဲ့
Zaw Min Latt
Credit: No Name
No comments:
Post a Comment