"အခ်စ္ = အတၱ"
လူေတြ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေျပာေနၾကတဲ့ “ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့စကား။ အဲဒါ မွားတယ္။ လူႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အျပဳအမူေလးေတြ၊ အရည္အခ်င္း ဒါမွမဟုတ္ ေခ်ာေမာလွပျခင္း အဲဒီအခ်က္ေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စိတ္ဝင္စားလာၾကတယ္။
အဲဒီကေန “စ” တဲ့ခ်စ္ျခင္း။ အဲဒါ ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး “ႀကိဳက္တာ”။ သူ႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈ အျပဳအမူေလးေတြကို ႀကိဳက္သြားတာ။ “ႀကိဳက္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ “လိုခ်င္တပ္မက္မႈ” “ပိုင္ဆိုင္လိုမႈ” ဆိုတာေတြပါ ကပ္လိုက္လာတတ္တယ္။
အဲဒါဟာ “အတၱ” ပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တဲ့ “အတၱ”။ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ အရာတခုကို ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ အပိုင္လိုခ်င္လာတဲ့ “အတၱ”။ ကိုယ့္စိတ္ကို ေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ သူ႔ကို အသံုးခ်ခ်င္သြားတဲ့ (လိုခ်င္သြားတဲ့) အတၱ။ အဲဒီ “အတၱ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လူၾကားေကာင္းေအာင္ “ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးခ်ိဳခ်ိဳေတြနဲ႔ ဖံုးအုပ္ထားၾကတာပါ။
က်မကေတာ့ လူတေယာက္ကို “ရွင့္ကို က်မ သိပ္ခ်စ္တာပဲ” လို႔ ေျပာမယ့္အစား “ရွင့္ကို က်မ အရမ္းျမတ္ႏိုးတာပဲ” ဆိုတဲ့ အသံုးႏႈန္းကိုပဲ သံုးျဖစ္မွာပါ။
“ျမတ္ႏိုးတယ္” ဆိုတာ ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းကင္းတဲ့၊ အတၱ မပါတဲ့၊ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကင္းတဲ႔ တကယ့္ “ခ်စ္ျခင္း” အစစ္သာ ျဖစ္မည္ဆိုပါလွ်င္……
က်မ ရွင့္ကို အရမ္းျမတ္ႏိုးပါသည္။
Credit: Testing
No comments:
Post a Comment